มหาวิทยาลัยเพื่อการศึกษาเพื่อการพัฒนาก่อตั้งขึ้นในปี 1993สล็อตแตกง่าย โดยรัฐบาลกานา จุดประสงค์หลักของมหาวิทยาลัยคือเพื่อให้มหาวิทยาลัยร่วมมือกับชุมชนต่างๆ เพื่อค้นหาแนวทางแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม สังคม และเศรษฐกิจที่รบกวนพื้นที่ทางตอนเหนือของกานาคาดว่ารูปแบบของมหาวิทยาลัยจะเป็นช่องทางในการสร้างความร่วมมือระหว่างมหาวิทยาลัยกับชุมชนที่มีประสิทธิภาพสำหรับการกำหนดและดำเนินการตามแผนหรือโครงการพัฒนา
ปัจจุบันมหาวิทยาลัยเพื่อการศึกษาเพื่อการพัฒนา (UDS)
ดำเนินการวิทยาเขตดาวเทียมสี่แห่งในสามภูมิภาคทางเหนือของกานา: วิทยาเขต Wa (ภูมิภาคตะวันตกตอนบน), วิทยาเขต Navrongo (ภูมิภาคตะวันออกตอนบน) และ Tamale และ Nyankpala (ภาคเหนือ)
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของชุดเรื่องผู้นำการเปลี่ยนแปลง ที่ เผยแพร่โดยUniversity World Newsโดยร่วมมือกับMastercard Foundation University World Newsรับผิดชอบเนื้อหาด้านบรรณาธิการแต่เพียงผู้เดียว
วิทยาเขต Nyankpala ตั้งอยู่ในเมือง Nyankpala ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขต Tolon ห่างจาก Tamale ซึ่งเป็นเมืองหลวงของภาคเหนือประมาณ 15 กิโลเมตร Nyankpala เป็นเมืองชนบทที่มีประชากรประมาณ 21,000 คน
เกษตรกรรมเพื่อยังชีพในรูปแบบของการปลูกพืชผล เช่น ข้าว ข้าวโพด ข้าวฟ่างและถั่วลิสง และการผลิตปศุสัตว์ ซึ่งประกอบด้วยวัวควาย แกะ แพะ และไก่ตะเภา เป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจเบื้องต้นในเมือง
แต่ต้องเผชิญกับความท้าทายที่สำคัญมากจากการขาดแคลนน้ำ
สภาพภูมิอากาศของ Nyankapla เป็นแบบเขตร้อน
โดยได้รับอิทธิพลอย่างมากจากมรสุมตะวันตกเฉียงใต้จากมหาสมุทรแอตแลนติกใต้และลมค้าตะวันออกเฉียงเหนือ (Harmattan) จากทะเลทรายซาฮารา
พื้นที่นี้มีรูปแบบปริมาณน้ำฝนแบบโมโนโมดอล ซึ่งเริ่มในเดือนเมษายน-พฤษภาคม และสิ้นสุดในเดือนตุลาคม ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีประมาณ 1,157 มิลลิเมตร ฤดูแล้งเริ่มต้นประมาณเดือนพฤศจิกายน อุณหภูมิกลางวันอยู่ระหว่าง 33 ถึง 39 องศาเซลเซียส และในตอนกลางคืนอุณหภูมิจะลดลงเฉลี่ย 20-26 องศาเซลเซียส
สถานการณ์ปัจจุบัน สถานการณ์
การเข้าถึงน้ำในปัจจุบันใน Nyankpala อาจเรียกได้ว่าเป็นวิกฤต แม้ว่าในเมืองจะมีระบบน้ำประปาไหลผ่าน แต่น้ำประปาไหลไม่สม่ำเสมอ แม้แต่ UDS ก็ใช้บริการแทงค์น้ำเพื่อตอบสนองความต้องการด้านน้ำ สมาชิกในชุมชนมหาวิทยาลัยจำนวนมาก และผู้มีฐานะร่ำรวยบางคนในเขตการปกครอง เป็นเจ้าของถังโพลีที่มีความจุแตกต่างกันระหว่าง 1,000-5,000 ลิตร
อย่างไรก็ตาม ผู้อยู่อาศัยที่ยากจนส่วนใหญ่ถูกบังคับให้เดินทางเป็นระยะทางโดยบรรทุกภาชนะขนาดต่างๆ ไว้บนศีรษะ หลัง หรือในมือของตนไปยังเขื่อนชลประทานเพื่อตักน้ำสำหรับบริโภคทุกวัน สถานการณ์น้ำทำให้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ชาวเมืองส่วนใหญ่ใช้เทคโนโลยีชักโครก ดังนั้น การถ่ายอุจจาระแบบเปิด ซึ่งเรียกเฉพาะที่ว่า ‘ระยะปลอด’ ไม่ใช่เรื่องแปลก
นอกจากนี้ยังไม่มีประสิทธิภาพด้านต้นทุนสำหรับโรงงานแปรรูปที่ใช้น้ำที่จะสร้างในเขตการปกครองนั้น อุบัติการณ์ของน้ำที่ปนเปื้อนด้วยผลกระทบด้านสุขภาพจากอหิวาตกโรค ไทฟอยด์ และโรคบิด เป็นเรื่องปกติในเมืองนี้ กล่าวโดยสรุป สถานการณ์น้ำในเขตเทศบาลได้เพิ่มภาระด้านสุขภาพของคนจนอย่างมีนัยสำคัญสล็อตแตกง่าย
